Wspomniane świadczenie jest materialnym wsparciem, dla osób które zrezygnowały z aktywności zawodowej, aby móc świadczyć opiekę na rzecz osoby niepełnosprawnej. Krótko mówiąc: zadaniem świadczenia pielęgnacyjnego jest zastąpienie dochodu, który osoba sprawująca opiekę mogłaby otrzymywać pozostając w zatrudnieniu, jest to więc częściowe zrekompensowanie opiekunowi osoby niepełnosprawnej ekspektatywy wynagrodzenia. Od 1 stycznia 2021r. wysokość świadczenia wynosi 1971 zł miesięcznie. Otrzymanie świadczenia nie jest uzależnione od kryterium dochodowego.
Aby je uzyskać, należy wystąpić z wnioskiem do odpowiedniego ze względu na miejsce zamieszkania gminnego lub miejskiego ośrodka pomocy społecznej.
Zgodnie z art. 17 Ustawy o świadczeniach rodzinnych, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje:
1) matce albo ojcu,
2) opiekunowi faktycznemu dziecka,
3) osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
4) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności
– jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. A ponadto:
osobom innym niż spokrewnione w stopniu pierwszym z osobą wymagającą opieki, na których zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje w przypadku gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
1) rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją, zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletni lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
2) nie ma innych osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, są małoletnie lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
3) nie ma rodziców, opiekunów faktycznych dziecka lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
W dalszej części zacytowanego artykułu wskazano, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:
1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub
2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia.
Warto zwrócić uwagę, że przepis w tej części, został wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014r. sygn. akt K 38/13 uznany za niezgodny z Konstytucją RP.
Tym samym, oceny spełnienia przesłanek niezbędnych dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego należy dokonywać z pominięciem kryterium wiekowego określonego w art. 17 ust. 1b uśr, skoro straciło ono przymiot konstytucyjności.
Kwestia powyższa, a także inne, jak choćby zbieg uprawnień do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego nie zawsze są interpretowane zgodnie z treścią przywołanego wyroku.
Zatem nie należy się poddawać zaraz po trzymaniu decyzji odmownej od organu. W takiej sytuacji wato rozważyć możliwość odwołania, ponieważ zawsze istnieje szansa na przyznanie świadczenia, warto z niej skorzystać.
W razie potrzeby skorzystania z pomocy prawnej, zapraszam do kontaktu.
